Dostlar.

Bir insanın en yakın arkadaşlarına nasıl davrandığı önemlidir. O insan hakkında çok bilgi verir. Mesela karı kız uğruna en yakın arkadaşını satan adamdan hayır gelmez bence. "Bros before hoes." sonuçta… Ben bir sürü kişiye "en yakın arkadaşlarımdan" diyen birisiyim, insanlarla aram iyi olduğundan (genelde). Ancak elbette ki herkes gibi benim de en yakın "dostlar"ım var. Kiminle tanışırsanız tanışın, ne olursa olsun bırakmayacağınız dostlar vardır hani, onlardan işte. Az kahrımı çekmediler, ben de onları az çekmedim. Birbirimizi az çileden çıkarmadık, yanlış anlamadık, ayrı kaldık birbirimizden. Fakat sonunda ne yaptık ne ettik yine yollarımızı kesiştirdik elbette.
Dostlara karşı tavırların önemine gelelim. Bence biriyle konuşmak istemiyorsanız direk söyleyin. Şahsen ben çok sinir oluyorum birisi "Konuşuyoruz yaaa, konuşmak istemez olur muyum, aramız iyiii" yapıp sonra da buz dağı gibi davranınca. İçimden bir ses diyor al Titanic'i vur lan, batarsan da batarsın. Hayır sanki ağlayacağım, cıngar çıkartacağım. Aksine, onlar iyiyiz diyip de bok gibi davranınca öyle yapıyorum (içten içe doğal olarak). Hayır yani koskoca insanlarız (yaş küçük, akıl büyük ablası), öyle konuşalım, değil mi? İnsanların birbirlerine dürüst olmayı öğrenmeleri lazım. Mesela bir adam en yakınlarına bile yalan söylüyorsa (en boktan sebeplerden, sınav notu gibi) o adamı da boşver yani. Senin yanında zayıf noktasını gösterecek kadar güvenmiyorsa işin ne? Ondan çooook yakın o kadar da arkadaşım yok. Çoğu ilk başta seviyor, "haha komik kız" durumları. Sonra da içteki Bubu işin içine girince "bu ne amk ota boka ağlıyor bu" oluyor halimiz. Sanki zevkten =(
Onları da anlıyorum ama. Sonuçta benim sorunlarım, insanlara anlatmazsam sorunum yok o yüzden artık anlatmamaya karar verdim. Kimseyi kendi sorunlarınızla sıkma bencilliğine kapılmayın siz. Ben yaptım =( Hem kendi huzurumu hem de başkalarının moralini bozuyordum yapmamam lazım. Zayıf bir kişiliğim olduğunu da düşünmüyorum ama.
Bir de sırf yalnız kalmamak için arkadaş edinenler var ya. Tiksiniyorum onlardan. Yalnız kalmamak için kimsenin hayalindeki "arkadaş"mışım gibi numara yapamam, kendin olduğunda biri seni seviyorsa sevsin, bütün hayatını rol yaparak geçiremezsin sonuçta ne gerek var böyle entrikalar çevirmeye? Yapmayın, kendiniz olun. Sorunlarınız varsa düzeltin ama özünüzü de unutmayın.
Dostlarımı seviyorum. Yüzyüzeyken falan belli edemem sarılmak dışında genelde ama cidden seviyorum. Çok seviyorum. Aslında herkesi seviyorum (neredeyse). Benim bir sorunum da sevgi. Herkes de beni sevsin istiyorum. Birisi beni sevmeyince üzülüyorum. Sorun hep bendeymiş gibi hissediyorum. Anlamsız.
Neyse.
İyi geceler <3